Keşke Gençlik Hep Devam Edebilseydi…

Kendi bakımını sağlayamayanlar için, bir kişiye ihtiyacımız bulunuyor. Bunun adı kişi hasta ise hasta bakıcı, refakatçi; çocuk ise çocuk gelişimcisi, oyun ablası/abisi, bakıcı; yaşlı ise bakıcı isimlerini alabiliyor.

Peki yurtdışında nasıl? Eğer batı da bir hastanedeyseniz refakatçi kabul edilmiyor, bu hizmeti hastanenin kadrolu hemşiresi veriyor. Eğer Ortadoğu’da yaşıyorsanız, ailenin tüm fertlerinin birlikte yaşadığını varsayabiliriz. Hatta Orta Asya Türk Cumhuriyetleri’nde hastane bahçesinde çadır kuranlara bile rastladım. Türkiye ise bu iki örnek arasında konumlanıyor. Hastane de hemşire desteği var, ama yeterli kadar hemşire istihdamı olmadığından refakatçi ihtiyacı da oluşuyor. Yaşam koşullarının ağırlığı nedeniyle çocukların veya eşin çalışmak zorunda olması, kalacak birilerine ihtiyacı doğuruyor. Burada sıkıntıyı, hastaya bakacak kişinin kim olacağı sorusu doğuruyor.  Bazen konu komşudan destek alınıyor, bu duruma da kişilerin temel sağlık bilgisinin olmaması bir sorun olarak karşımıza çıkıyor. Bir de sürdürülebilir olmaması önemli elbette. Diğer bir çözüm ise, bu hizmeti sağlayan firmalardan yararlanmak. Tabi burada firmanın referanslarına dikkat etmek gerekiyor, malum internette site açan, instagrama reklam koyan firmayız diye ortaya çıkıyor, ne kadar güveneceğiz? Burada bize yardımcı olacak bir unsur da hastanenin o firma ile yaptığı anlaşmanın varlığı. Kimse başına sorun getirecek firmayı hastanesinde barındırmaz.  O yüzden eğer hizmet aldığımız hastanenin bu şekilde bir anlaşması varsa, bu bir güven unsuru yaratır.

Geldik evde bakıma, bu satırları yazan kişi çok yakın zamana kadar, 4 yıldır babasına bakıyordu. Bizim avantajımız hem benim, hem annemin sağlıkçı olmasıydı. Buna rağmen genel ihtiyaçlar için daimi bakıcı evde bulundurduk. Burada evde kalacak bakıcının veya refakatçinin temel sağlık bilgisi ve ilkyardıma hakim olması gerekmektedir. Evde sadece hasta ve refakatçi kaldığında, acil bir durum da paniklememesi, 112’den profesyonel yardım istemesi, yardım gelene kadar hastaya ilkyardımı sağlaması gerekmektedir.  Yine acil bir durum bile olmasa hastanın temizliği, gerekiyorsa pansumanının,  beslenmesinin nasıl yapılacağını da bilmesi gerekir. Burada “yabancı bakıcı” bir seçenek, ama onda da biraz önce söylediğimiz güven sorunu, hep karşımıza çıkıyor. Diğer bir seçenek de bu hizmeti bir firmadan satın almak. Biraz daha pahalı bir seçenek gibi görünse de yukarı da saydığım güven ve bilgi unsurlarını içinde barındırıyor.

Son olarak da çocuk, bebek bakıcılığına yer vermek istiyorum. Canınızın en kıymetlisini birine bırakıyorsunuz. Aklınızın orada kalmaması gerekiyor. Tercihen 2 yıllık çocuk gelişimi okuyan birilerini bulursanız çok iyi olur. Ama bulamasanız da yine güvenilir birilerine bakmanız veya bir firmadan yardım almanız da seçenekler arasında.

Bazen kabullenmesi zor olsa da kendi ayaklarının üzerinde rahatlıkla durulan bir dönem kayboluyor. Keşke gençlik hep devam edebilseydi…

Sevgi ve Saygılarımla,

Dr. Öğr. Üyesi Onur Yarar

İstanbul Okan Üniversitesi,

Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Müdürü